W
głębi parku Morskie Oko, na skraju skarpy stoi malowniczy pałacyk o
oryginalnych formach, zwany dziś Pałacem Szustra. Jego historia sięga
końca XVIII wieku, kiedy w tym pięknie położonym miejscu powstała wg
projektu E. Schroegera podmiejska siedziba Elżbiety z Czartoryskich
Lubomirskiej.
 |
Klasycystyczny
Pałacyk ks. Lubomirskiej został w latach 80-tych XVIII w przebudowany
przez Szymona Bogumiła Zuga, architekta, który pozostawił po sobie
w stolicy wiele wybitnych dzieł architektury, m.in. wzniesiony na
pl. Małachowskiego kościół ewangelicko-augsburski.
W 1817 r. podmiejska rezydencja stała się własnością Aleksandry
Potockiej, a w trzy lata później Anny z Tyszkiewiczów Potockiej.
Na jej życzenie pałacyk został w latach 1822-25 przebudowany przez
architekta Henryka Marconiego i otrzymał modne wówczas formy neogotyckie.
|
Zdewastowaną
w czasie Powstania Listopadowego budowlę zakupił znany warszawski litograf
i kolekcjoner dzieł sztuki Franciszek Szuster, który po raz kolejny
przebudował pałac w 1852 r. Od jego nazwiska pałac otrzymał dzisiejszą
nazwę. W czasie II wojny światowej pałac został całkowicie zrujnowany,
a park doszczętnie zniszczony. W latach 1962-64 odbudowano go, przeznaczając
na siedzibę Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Dziś jest miejscem
spotkań melomanów, miłośników dobrej muzyki. W pięknie odrestaurowanych
wnętrzach można usłyszeć znakomitych solistów i zespoły kameralne. Romantyczny
niegdyś park rozciągający się od ulicy Puławskiej do Belwederskiej,
stanowi naturalne, piękne dopełnienie tego wyjątkowego zakątka stolicy.